Jinwar, ook bekend als het “vrouwendorp”, ligt ten oosten van Dirbesiyé in het kanton Hassaké en is gebouwd op een stuk grond dat dankzij de felle strijd van vrouwen in het noordoosten van Syrië werd bemachtigd. Na onderhandelingen met verschillende lokale instanties van de regio begon de constructie in de winter van 2016.

Op 25 november 2018, ten ere van de Internationale dag voor de uitbanning van geweld tegen vrouwen, werd het Autonome Vrouwendorp JINWAR officieel geopend.

Een dorp van dertig huizen

Het dorp werd gebouwd volgens de principes van zelfontwikkeling, organisatie en autonomie. Het wordt beheerd door een economische commissie die enkel vrouwelijke leden telt en staat symbool voor welbepaalde culturele en ecologische doelstellingen.

Jinwar telt dertig huizen waar Koerdische en Arabische families wonen en zich bezighouden met verschillende activiteiten zoals landbouw, het maken van brood en natuurlijke geneeskunde. De centrale pijlers van de lokale economie zijn de Jinwar Academie, de kleuterschool Ûweyş, de bakkerij Ashnan, de plaatselijke winkel, het geneescentrum voor vrouwen en de jeugdherberg Lawairan.

Het dorp bestaat uit dertig huizen waar Koerdische en Arabische families leven. © D.R.

Jinwar is duurzaam gebouwd op een ruw en redelijk vlak terrein dicht bij een landbouwgebied. De huizen werden opgericht met klei bakstenen waarvan sommige koepelvormig waren. “Deze huizen zijn perfect aangepast aan de winter en de zomer. Ze zijn inderdaad koel in de zomer en warm in de winter,” vertelt een lid van de Jinwar Commissie verbonden aan de Academie voor Jineologie of vrouwenwetenschappen.

Een egalitaire samenleving

De veiligheid van het dorp wordt verzekerd door een vrouwenraad die twee keer per maand bijeenkomt om politieke, culturele, diplomatieke, jongeren- en actuele kwesties te bespreken. Omwille van herhaalde aanvallen van de naburige Turkse staat, hebben vrouwen in het dorp voorzorgsmaatregelen genomen.

Een aantal vrouwen in het dorp wouden mee vorm geven aan een nieuwe bewustzijn Ze werden opgeleid en zetelen nu in de instellingen van het autonome bestuur, onder toezicht van de vrouwenraad.

“Elke vrouw heeft specifieke verantwoordelijkheden in de dorpsraad. “

“De organisatie van het dorpsleven is gebaseerd op het gelijkheidsbeginsel en bevordert gelijkheid in de gemeenschap. Er zijn twee raden opgericht, een voor vrouwen en een voor kinderen. Elke vrouw heeft specifieke verantwoordelijkheden binnen de raad, waar collectieve discussies leiden tot beslissingen die voldoen aan de behoeften van het dorp”, zegt Yasmin, woordvoerder van de dorpsraad.

Open voor alle vrouwen

Yasmin verduidelijkt vervolgens welke rol deze twee raden vervullen: “de leden bepalen in overeenstemming welk taken moeten worden uitgevoerd, identificeren de moeilijkheden waarmee sommige moeders of kinderen worden geconfronteerd en stellen oplossingen voor. Vrouwen krijgen opnieuw zelfvertrouwen dankzij werk, opleiding en door samen te werken. “

Delal, een andere dorpsleider, voegt hieraan toe: “Jinwar staat open voor alle vrouwen, om hen een plek te geven waar ze niet gewoon bestaan zonder meer, maar waar ze zich ook kunnen ontwikkelen. “

“Vrouwen krijgen opnieuw zelfvertrouwen dankzij werk, opleiding en door samen te werken”, zegt Yasmin, woordvoerster van de dorpsraad. © D.R.

Volgens de leden van de Academie voor Jineologie is de bouw van zo’n dorp in een regio die aan alle kanten belegerd wordt, op zich een revolutie.

De opleiding van vrouwen is een prioriteit. De opleidingen die ze kunnen volgen aan de Jinwar Academie leggen de nadruk op het principe van vrijheid van vrouwen in een democratische en duurzame samenleving. Elke dag staat er twee uur wetenschappen op het programma, met seminaries over verschillende onderwerpen, waaronder anatomie, vrouwenwetenschap en vrouwengeschiedenis.

Alles wat met natuurlijke geneeskunde te maken heeft, staat centraal in het dorp. In het Shifa Jin ziekenhuis worden patiënten behandeld met kruidengeneesmiddelen. De vrouwen van het dorp leren alles over de heilzame werking van planten, het droogproces en de productie van olijfolie. Ook duurzaamheid staat centraal in deze samenleving. Er werd een zwembad gebouwd. Er werden bomen geplant en elk huis is voorzien van een voortuin met planten en gewassen.

Een kinderraad

Er is ook een specifieke structuur voor kinderen opgezet. Delal vat de situatie als volgt samen: “De kinderraad is opgericht om in te spelen op de noden van kinderen. Het is van groot belang dat een kind opgroeit vrij van de stereotypen opgedrongen door het maatschappelijk seksisme. Het is even cruciaal om kinderen bewust te maken van wat seksisme is. Het doel van dit systeem is om liefde en gelijkheid onder kinderen te bevorderen. “

In de kinderraad leren kinderen hoe ze kunnen opgroeien in een maatschappij bevrijd van de stereotypen opgedrongen door het maatschappelijk seksisme. © D.R.

In de dorpsbakkerij Aşnan, wordt er drie dagen per week brood gebakken om te voldoen aan de lokale behoeften. Het dorp heeft ook een winkel, Jinwar, die handwerk verkoopt gemaakt door vrouwen.

Het dorp leeft van de landbouw en veeteelt. Er wordt behalve gerst en tarwe ook linzen en bosbessen gekweekt. Jinwar draait niet alleen om zelfvoorziening. Het is ook een plek waar men autonoom nieuwe dingen leert en bouwt aan een nieuw bewustzijn.

Er zijn ook uitdagingen

Het staat buiten kijf dat economische problemen onvermijdelijk zijn in een regio die door oorlog verscheurd wordt. Yasmin legt uit dat Jinwar het vrij goed doet ondanks de uitdagingen : “we leven natuurlijk in een oorlogstijd, wat zich elke dag laat voelen. Op economisch gebied staat Jinwar voor soortgelijke uitdagingen als vele andere regio’s. Er is echter één opmerkelijk verschil. We verbouwen onze eigen tarwe en maken ons brood met de oogst. De gerst die we zaaien wordt gebruikt om onze dieren te voeden. De vruchten van onze olijf- en granaatappelbomen worden geoogst volgens onze behoeften, verdeeld in het dorp en wat er overblijft wordt verkocht. We produceren ook granaatsiroop.

“Het dorp leeft in harmonie met de landbouwdieren. “

De kippenhouderij voorziet ons van eieren volgens onze behoeften. Wij fokken geiten, schapen en koeien om onze levering van melk, yoghurt en kaas te kunnen verzekeren. Het dorp leeft in harmonie met de landbouwdieren aangezien de landbouw en de veestapel onze belangrijkste bronnen van levensonderhoud zijn. Daarnaast verbouwen we verschillende groenten, we spinnen schapenwol, en maken sokken, zakken en andere ambachtelijke producten. De producten worden verkocht aan wie er interesse voor heeft. “

Op dit bord staat dat Jinwar een dorp is waar vrouwen de basis van het leven vormen. © D.R.

Een revolutie

Hoewel er over de hele wereld andere vrouwendorpen bestaan, heeft Jiwar een eigen identiteit. De vrouwen van Rojava hebben hun eigen manier van leven opgebouwd, een duurzame economie opgezet en vrouwen van verschillende nationaliteiten verwelkomd.

Avaşin, van de Academie voor Jineologie, vertelt hoe het dorp zich omvormde tot een leerschool en daarmee de droom van de Koerdische leider Abdullah Öcalan (die sinds 1999 op een eiland voor gevangenen wordt vastgehouden) om een “vrouwenstad” op te richten waarmaakte. De vrouwen die hier worden opgeleid, verspreiden hun kennis vervolgens binnen de samenleving, wat bewijst dat Jinwar zich met succes afzet tegen het patriarchaat.

Volgens Avaşin zijn er veel voorstellen gedaan om dorpen in andere regio’s op te richten die vergelijkbaar zijn met Jinwar. “We weten nog goed hoe moeilijk het was om een vrouwendorp op te richten en vrouwen te overtuigen er te komen wonen. Onze maatschappij is nog steeds doordrongen van seksisme, waardoor het moeilijk is om dergelijke projecten op poten te zetten. Het concept van een alleenstaande vrouw wordt nog steeds niet helemaal aanvaard, omdat vrouwen vaak worden gezien als zwak en weinig vertrouwen hebben.

“Deze vrouwen hebben zich opgeofferd zodat andere vrouwen vrij zouden kunnen beslissen en hun eigen keuzes zouden kunnen maken. “

We beseffen dat een vrouw die het heft in eigen handen neemt en zelfstandig beslissingen neemt, op zich al revolutionair is. In bepaalde traditionele samenlevingen is het zelfs ongehoord om het huis te verlaten zonder toestemming van een man. Het is dus uiterst belangrijk en bewonderenswaardig dat een vrouw in zo een omgeving besluit op te staan, haar eigen beslissingen neemt en zich vestigt in een dorp als het onze. Wij erkennen natuurlijk dat dit alles deels voortvloeit uit de erfenis van de Koerdische Vrije Vrouwenbeweging die reeds 40 jaar actief is. Deze vrouwen hebben zich opgeofferd zodat andere vrouwen vrij zouden kunnen beslissen en hun eigen keuzes zouden kunnen maken. “